บทสัมภาษณ์ โทนี่ เหลียงเฉาเหว่ย ปี 2000 ปีนี้เป็นปีที่ดีและมีความสำคัญต่อโทนี่อีกปีหนึ่งเพราะโทนี่ได้รับรางวัลดารานำชายในเทศกาลภาพยนตร์ที่เมืองคานส์ ประเทศฝรั่งเศสจากภาพยนตร์เรื่อง In The Mood For Love ซึ่งโทนี่ภูมิใจมากๆ มาอ่านบทสัมภาษณ์หลังจากที่โทนี่ได้รับรางวัลกันค่ะ

บทสัมภาษณ์โทนี่ เหลียงเฉาเหว่ยปี2000 ตอนที่1

เหลียงเฉาเหว่ย คว้ารางวัลตุ๊กตาทองภาพยนตร์เมืองคานส์(ปี 2000)  มาวันนี้เขาวางรางวัลไว้ในบ้านในที่ๆสะดุดตาที่สุด โดยกะจะวางไว้หนึ่งปีเต็มๆ สำหรับวินาทีที่เขาขึ้นรับรางวัล เขาย้อนความรู้สึกของวันนั้นว่าจิตใจของเขาล่องลอยเหมือนปุยเมฆ ทว่าทุกครั้งที่มองดูรางวัลปาล์มทองคำอันเล็กๆแต่มีความยิ่งใหญ่อันนี้ เขาจะรู้สึกดีใจขึ้นมา คืนที่รับรางวัล เหลียงเฉาเหว่ย ไม่ได้ดีใจจนร้องไห้ออกมา แต่เมื่อพูดถึงการฉายรอบปฐมทัศน์เรื่อง “ฮัวยั่งเหนียนหัว”(In The Mood For Love) ที่เมืองคานส์เขาเปิดเผยว่า “คืนนั้นปรากฎว่าผู้ชมในโรงลุกขึ้นปรบมือนาน 10 กว่านาที ตอนนั้นผมอยากร้องไห้จริงๆ ซึ่งตอนถ่ายหนังเรื่องนี้เราผ่านอุปสรรคไม่น้อย ตอนนี้เห็นผู้ชมชื่นชมหนังของพวกเราอย่างมาก นั่นเป็นเกียรติของทุกคน อารมณ์ที่ถูกเก็บกดเอาไว้เหมือนกับมีทางออกแล้ว ความประทับใจทำให้น้ำตาอยากจะไหลออกมา แต่ผมก็อดทนมาตลอดมันเป็นเรื่องทีลำบากมาก ผมรู้ว่าผมไม่ควรร้องไห้เพราะผมไม่อาจควบคุมน้ำตาตัวเองได้ เนื่องจากผมจะร้องไห้ไม่หยุด ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมคาดว่าหลิวเจียหลิงคงจะเข้ามาตบไหล่ผมแล้วก็คงบอกให้ผมอย่าร้องไห้  ส่วนจางม่านอวี้ก็จะเดินเข้ามาปลอบโยนผมและบอกว่าผู้ชายร้องไห้ฟูมฟาย มันเสียมารยาทมากแน่”

            เหลียงเฉาเหว่ยเข้าวงการมา 18 ปี เขาสามารถคว้าประกาศนียบัตรสูงสุดที่หวังไว้ในชีวิตการแสดงของตัวเองได้แล้ว และไม่รู้ว่าทุกคนยังจำได้หรือเปล่า หลายปีก่อนเหลียงเฉาเหว่ย เคยบอกว่าจะเล่นหนังอีกห้าปีก็จะอำลาวงการ หากเขายึดมั่นคำสัญญาของตัวเองน่ากลัวว่าคงไม่มีวาสนาได้รางวัลปาล์มทองคำและไม่มีโอกาสได้เขียนประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งในวงการภาพยนตร์ของฮ่องกงเป็นแน่ พูดถึงเรื่องเก่า เหลียงเฉาเหว่ย ไม่ทำเป็นแกล้งลืม เขายอมรับว่าเขาเคยพูดอย่างนี้จริง เขาอธิบายว่า “ สาเหตุเป็นเพราะผมรักการแสดงมาก อินกับบทมาก ตอนผมอยู่ tvbอายุยังน้อยมักจะเอาตัวละครและชีวิตจริงผสมปนกัน ถอนตัวไม่ออก ทำให้ตัวเองสับสนถึงจะเลิกงานก็ยังวางบทไม่ลง บางครั้งกลับไปบ้านนั่งคุยกับแม่หลังจากนั้นก็เข้าห้อง ผมมักจะแยกไม่ออกว่าคนที่คุยกับแม่เมื่อสักครู่ใช่ตัวจริงของผม หรือตัวละครที่ผมเล่น ตอนนั้นผมกลัวมากผมเกรงว่าอารมณ์ของตัวเองจะสับสน

ที่มา:GOLD STAR  ปี2000